Има ли пилот во авионот? Дел 3: Македонска кошаркарска репрезентација

Ако треба со еден збор да се опише нашава авантура кон Лондон, тоа би било баш со зборот пародија.

Имавме златна шанса да ја осетиме олимпијадатада, ама...ја прокоцкавме. Не ние туку попот што ни ја води кошарката. Македонија може да му биде благодарна на Чавез што понуди повеќе пари од тоа што ние планиравме да го организираме квалификациониот турнир. Вака си заштедивме 2-3 милиона и ќе можеме да си ги искористиме во некои нови споменици... а и дома да игравме немаше да се квалификуваме. Тука можеби кошевите немаше да бидат искривени, али гарант баскетот ќе ни беше јајце.

Како всушност Македонија се откажа од олимпискиот сон?

Оние кои не се замараат многу со кошаркава мислат дека Македонија го испушти параходот кон Лондон во третата четвртина против Доминикана, но оние кои бар малку подетално ја следат нашата кошарка беа свесни дека Македонија го имаше кренато белото знаменце многу пред да се отпатува кон Венецуела. Тоа беше во оној момент кога попот реши да го состави стручниот штаб. Имено горе споменатиот владика на кошарката, избра за селектор човек кој имаше цела една  победа од 10 утакмици во Суперлигата, а за негови помошници ги именуваше

**Помошник селектор – исто како и селекторот со 10% ефект на победи во суперлигата, додека на почетокот сезоната ја започна во 14 кратниот првак на Македонија, во онаа екипа од која беше набркан ко џукела 6-7 месеци претходо поради катастрофални резултати. Е оваа сезона таа незналица ја започна сезоната во неверојатен стил, во стил на Душко Вујошевиќ...само ова дрво и Душко можеа да имаат 0-7, едниов со Работнички, другиот со ЦСКА Москва...но на Душко му се прашта, ЦСКА и не е некој гигант во кошаркава. По втор пат набркан од ист клуб за период од пола година, исфорсиран и со чудни и нејасни притисоци издејствува играчите да му се свртат против Боби Петровски и да го избркаат од Торус. Во тој момент, од конкурент за титулата Торус само му ја исчисти патот на Мзт Скопје...фала му.

**Скаут – или кошаркарски зналац кој треба да ги гледа идните противници, да ги наоѓа нивните маани и да поставува против игра...е сега и ваков ли ни треба? Лесно ќе беше да имавме некој Боби Митев, ама што малер се погодивме, место дечкото да се роди во Македонија, тој канаѓанин се погоди...а и што ќе ни таков познавач, кога овие двајцава погоре споменатите тренеришта имаа комбинирано 2 победи во цела суперлига, и тоа кога се победија еден против друг? Нас не ни беше проблем поставувањето против игра, нас ни беше проблем англискиот, кој ли ќе му зборува на Бо МекЏордан. Е тука немаше дилеми. Го имаа слушнато дека знае 2-3 фрази од типот на “Say hello to my little friend” “You talking to me” “I’ll be back” и ги кажува со добар акцент, а и штотуку женет па си рекоа да му направат услуга, да избега од жена си, го земаа со нив. И самите знаеа дека со нив нема да се квалификуваме, па бар да прошетаат уште еден од нивниот калибар зналци...хумано од нивна страна, иначе кога би ја видел Венецуела друг пат.

Владиката на кошарката во сите 30 интервјуа беше убеден дека ќе се пласираме на Олимпијада. Или не лажеше или нема поима од кошарка па го склопи стручниот штаб од луѓе што знаат кошарка ко Накова англиски. А пошто е поп и не лаже, значи....

Имаме генерација која заврши 4та во Европа, играчи кои имаа одлични сезони, МекЏордан најдобар играч во Италија и еден од најдобрите во Евролига, играч кој заслужува да му се крене споменик....драг премиере, место да ставате споменици од бугари, ставете еден споменик од МекКејлеб, поголем македонец испадна и од вас и од оние со приватизацијата заедно. Тука е Перо Антиќ, прва петорка во Европскиот шампион. Војдан еден од најдобрите во Украинското првенство. Тоше рибарот, најдобар играч во Македонското првенство...златна генерација која со одлуката Лаки Мазовски да ја води, златаната шанса ја зарѓавте, рѓа да ве облее, маму ви ебам неспособна.

               

Пријателските во принцип не се за коментирање, али од група средношколци од Аталнта ние примаме 100 коша и губиме, па и на закоравените оптимисти почнаа со доза на скептицизам да гледаат на очекуваниот успех, успех кој попот заедно со нестручниот штаб и играчите упорно пробуваа да го влеат во потсвеста на секој од нас. Десната рака на попот, попадијата што доаѓаше како ко-кометатор на преносите на пријатеслките, на сите утакмци го отече со изјавата дека не е битен резултатот, ама се посрааа ко нилски коњи кога на пријателска ја тепавме Литванија.

Стигнавме во Венецуела, прва утакмица, Ангола. Светска велесила. Екипа составена од 12 играчи кои играат во НБА лигата...да да, во НБА лигата, National Basketball of Angola. Примаме 32 коша во прва четвртина, а нашиот нестручен штаб, првиот тајм аут го бара, на 5 секунди до крај на четвртината и тоа не дека не силуваа, туку во тие 5 секунди чиниш Лаки Мазовски има акција на која и Пет Рајли може да подзавиди. Ангола имаше само 3 играчи над 2 метра, од кој едниот излезе со 5 фаули. Таа Ангола имаше 15тина скока повеќе од нас, имаше повеќе офанзивни скокови него што ние имавме дефанзивни. Ама нестручниот штаб наместо играчот кој беше наше најсилно оружје и кој ја намали разликата од -20 на -2, Самарџиски да го остави во игра, тој на две минути до крај го стави Тоше. Тоше секоја ти чест што си дал за репрезентацијава, ама овој турнир џабе те измачија, а и ти нас. Нормално, изгубивме, а на -4 на 2 минути до крај, „високите„ играчи на Ангола ни направија 4 офанзивни скока и на крај ни дадоа кош. Лаки Мазовски ја обвини ФИБА овој пат. Како тоа на Ангола им дозволија да играат со 12 црнци, а нас ни дозволија само еден. Додека течеше натпреварот, тој си замислуваше како би било да има 5 МекКејлеба...сигурно затоа и небеше нешто многу растревожен. Но, после поразот, вложија жалба до Фиба и најверојатно утакмицата ќе се преигра за време на квалификациите за Параолимпијадата.

После овој пораз, успеавме да го тепаме племето индијанци од Аустралија и на 20 разлика, наместо да ги одмораме нашите клучни играчи, нестручниот штаб играше со првата петорка до 1:06 до крајот на утакмицата. Нов Зеланд имаше преку 25 загубени топки, од кои сигурно 10 пати направија грешка во чекори. Тој Нов Зеланд е можеби најслабата екипа која некогаш ја имав гледано во мојот живот, а сум гледал многу Соколи, Ултимејт Баскети, Овчи Полиња, Работнички....Го победивме Нов Зеланд со 22 разлика и влеговме во четвртфиналето. Сите поомирени дека Русија ќе ни биде следниот противник, зашто бевме сите убедени дека Нов Зеланд неможе ни женската екипа на Бигор Скопје да ја победи, а не па гигантот Ангола кој нас ни даде 90 коша.

На големо изненадување, екипата која против нас шутирање 9/12 за тројка и ни даде 32 коша за една четвртина, на Нов Зеланд им даде 26 коша цело прво полувреме. Што направи Нов Зеланд, високите играчи искакаа на блоковите и не им дозволуваа лесни шутеви. Нашиот нестручен штаб знаеше дека така може да ги спречи Ангола, но несакаше да си ја оддаде тактиката за следното Европско првенство, а притоа знаеше дека Нов Зеланд ќе ја тепа Ангола и ќе ни ги намести коцките за да ја избегнеме Русија, која не дека немаше да ја тепаме, али браќа словени, да не ги елиминираме.

Грција губи од Нигерија, и цела Македонија во еуфорија, битно циганите испаднаа. Никој не гледа во својот двор. Сите портали ја објавија веста за испаѓањето на Грција како најголема радост. Сител, Канал 5, Наша ТВ, МТВ пуштија вонредни вести за македончето да се израдува на туѓ пораз, а не на својата победа. Вечер и Дневник излегоа со вонредни броеви, а на секој семафор можеше да слушне, Грција испадна,го лапнаа црнечкит, read all about it. Почна да се спрема пречек на нигериските кошаркари на триумфалната порта, веќе ништо не му беше битно на нашиот народ, важно Циганија испадна...не е народот искомплексиран, не е.

Два саати покасно, поточно во второ полувреме, на нашата утакмица против Доминикана, почнавме да искакаме многу високо на пик анд рол, а овие со семи-поп тотално ни ја разбија одбраната. Нашите бекови иако до таа кобна трета четвртина немаа ниеден фаул, ниеднаш не фаулираа да ја спречат таа брза транзиција од која примивме може 20тина коша во таа четвртина. Кај нас центрите шутираат, а бековите одат на офанзивен. Брзиве доминиканци ја искористија инертноста во враќањето назад на нашите и поставувањето одбрана и ни го скинаа гзот. Скок играта под својот кош криминал. Нападот да не зборам колку беше едноврстен. Ако не шутираме тројки, тогаш ја спуштаме на центар кој игра преку средина и лесно се згужвуваше противничката одбрана. Можеби требаше по челна линија да ја прима за да пасивната страна остане слободна па со две брзи додавања да се создадеше слободна позиција за шут. Исто морам да го спомнам и Илиевски како еден од послабите играчи на утакмицата. Можеби даде 15тина кошеви, ама дечкото и кога губиме игра спора кошарка, сега на +20 почна да рога на 20 секунди до крај на нашиот напад.

...и така си ги чекиравме картите и си се вративме назад заедно со Грците.

Вчера гледам прес конференција имало и нешто се наљутиле нашиве кошаркари. Ау ма немој сте се истетовирале по цело тело, 2 и 10 високи животињи, а ко пички бегате од незгодни прашања. Па и новинарите ви се криви на крај. И се криви, реално. Наместо да исплукаат кога заслужувате, ве бранеа по секоја цена и ретко кој се нафати да ве критикува, иако имаше простор за критика колку сакаш. Се навикнавте да ве тинтраат ко барбики, можеби и затоа и што сте. Немате муда да излезете во јавноста и да одговорите на неколку прашања. Исто ко што немавте муда да се спротивставите на попот кога го состави овој нестручн штаб. Со премочувањето на поставувањето на незналицата за селектор, вие исто така сносите огромна вина. Можевте да се буните кога беше Арсиќ селектор, да одбивате да играте, а сега кога имавме златна шанса да играме на Олимпијада, преќутевте поставување на стручен штаб кој знае помалку кошарка и од Мирсад Јонуз. Самите си сносите вина за тоа!

Вчера, не само јас, туку цела македонска јавност очекуваше оставка, најмалку на селекторот поради фамилијарни причини...сепак после Доминикана цела Македонија и се изнаеба на жена му. Наместо оставка, тој кажува дека левиот кош бил крив!!! Ова не е заебанција, не е скеч или скриена камера! Ние имаме селектор кој како оправдување го даде тоа што едниот кош бил крив. Русија се пласираше зашто и кај нив во лигата играат на криви кошеви, а ние дека сме светлосни години пред нив, не ни одговараше. Јајце баскетите како оправдување ќе ги чуваме како џокер за Европско. Браво Лаки Мазовски, уште и кур си играш со нас, копиле едно бедно!

На нашиот капитен криви му биле новинарите. Точно голем дел се неписмени исто ко нашиот нестручен штаб, али додека тие го величеа дека играл одлично, а тој кутриот, во Олимпиакос на дотичната утакмица  10 минути, 2 скока и 0/4 шут за три поени, тогаш му беа добри? Да, сите не интересира дали МекКејлеб ќе игра уште за нас или не. Тоа е најбитното нешто за макбаскетот. Не си ни ти битен, ни попот, ни попадијата ни Лаки Мазовски и неговите суртуци!

Кога завршивме четврти, попот и попадиите си го припишаа успехот на свое име, демек добро ја воделе кошарката. Сва среќа што се најде Вујошевиќ што ви го подари МекКејлеб. Заблагодарете се и на претседателот на Црногорската федерација што  е добар приајтел со Омар Кук и наместо да го земат Бо, решија да го задржат него. Ни тоа не е ваша добро сработена работа, ама не пропуштате да си го припишете во успесите. Откога сте дојдени на чело на федерацијата, една сезона не помина, а бар една екипа да не се откаже. Глумевте ко да имате учинок ко МекКејлеб на првенството, главна ѕвезда станавте ти и ретардираниот ти секретар, а сега после крахот во Венецуела, никој не презема одговорност, па за главен виновник го набедивте КОШОТ КРИВ. Иако гарантиравте пласман на олимпијада, ништо не презедовте после дебаклот....успех било и ова...Не! Не е успех ова, оваа генерација има многу повеќе потенцијал, но вие со ставањето на ваков нестручен штаб ја уништивте атмосферата во екипата, само Бо покажа емоција цел турнир...можеби зашто не го ни разбираше Лаки Мазовки што збори.

Фала ти Попе што наместо да ги гледаме олимписките кругови со Перо Антиќ како знаменосец, ти ни сервираше олимписки курови, кур да те утепа, стоко преварантска.

Некој прашува зашто луѓево се толку гневни на непласирањето наше... па како не би бил гневни кога попот и неговиот пајташ ни ја земаа единствената шанса да ја гледаме кошаркарската репрезентација на вака престижно натреварување како Олимпијадата. Него го боли цеф, он си е поп, ќе живее 500 години, ќе има он уште шанси...а ние....ние ќе си поцкркаме од мака што пропуштивме ваква шанса.